(De WiFi in het hotel is redelijk slecht, bijkomend problemen met mijn accounts gehad. Met wat vertraging gaat de blog nu wel op gang komen.)
2u30', op dit redelijk onmenselijk uur gaat de wekker af. Maar ik heb geen moeite om op te staan en mijn chauffeur van dienst ook niet. Sander en Stephanie gaan me naar Zaventem brengen. Gevraagd is om iets na 4u daar te zijn. Ik ben mooi op tijd maar de dames openen de balie pas om 5u. Als eerste geef ik mijn bagage af en dan richting security. 'Neen neen mevrouw, de schoenen moeten niet uit.' Piep (uiteraard, wandelschoenen met erg veel metaal) 'Hm mevrouw, dan misschien toch de schoenen uit doen.' Geen piep meer natuurlijk.
Het is nu wel tijd voor ontbijt. Ik koop me een koffie en 2 croissants. Aan de gate installeer ik me en eet al 1 croissant. De andere houd ik voor onderweg.
De heenvlucht is een charter met Tui Fly, rechtstreeks naar Kittila. Lang geleden dat ik nog een chartervlucht gehad heb maar alles is prima verlopen.
Op zondag naar Finland, dan heb je erg veel plaats.
Allemaal wolken onder ons dus ik slaap even. Janneke maan staat nog op post.
Het is 2u45’ vliegen en een uurtje voor landing eet ik mijn 2de croissant. Het zal nog wat duren voor we in de lodge zijn. Ondertussen zijn de wolken verdwenen. Fins Lapland uit de lucht.
Bij Kittila Airport is er maar 1 landings/startbaan in gebruik in de winter. Net na het landen maakt het vliegtuig een volledige draai om dan naar de terminal te taxiën.
In de aankomsthal staat Kari ons op te wachten. Vanaf hier gaat het met de bus verder naar Muonio. Het is ongeveer 1u15’ rijden. Helemaal geen straf door het sneeuwlandschap.
Langsheen besneeuwde berg(jes) waarop bijna steeds een skilift staat.
Het valt me op dat hier veel meer bos is dan in Zweden vorig jaar.
Langsheen besneeuwde berg(jes) waarop bijna steeds een skilift staat.
Het valt me op dat hier veel meer bos is dan in Zweden vorig jaar.
Onderweg doet de bus nog 2 andere hotels aan om mensen af te zetten.
Iets voor 13u komen we aan bij de Harriniva Lodge, mijn thuis voor de komende week.
Iets voor 13u komen we aan bij de Harriniva Lodge, mijn thuis voor de komende week.
Mijn activiteitenschema wordt doorgenomen en ik krijg mijn sleutel. Snel even bagage gaan droppen. Het is een gezellige kamer en ik heb er dit zicht
Dan eerst lunch en daarna ‘warme kleren’ gaan halen. Je krijgt hier een superwarme overall, dikke laarzen, dikke wanten, warme sokken en een bivakmuts. En dat ga ik zeker goed kunnen gebruiken want het is nu (middag) -16 °C.
Ik ben er samen met 2 andere mensen, een koppel uit Nederland waarvan de man uit Hasselt komt. We wisselen nummers uit om bij eventueel noorderlicht elkaar te kunnen verwittigen.
Ik ben er samen met 2 andere mensen, een koppel uit Nederland waarvan de man uit Hasselt komt. We wisselen nummers uit om bij eventueel noorderlicht elkaar te kunnen verwittigen.
Lekker warm ingeduffeld trek ik er dan op uit. Het zonnetje staat dan wel mooi te schijnen, aan de temperatuur merk je het niet echt.
De lodge is gelegen op de oever van de Muonio River. Dat lijkt me een mooie plek om te gaan wandelen. Het midden van de rivier is verboden terrein maar langs de oever is een gedeelte waar je wel op mag.
De rivier vormt de grens tussen Finland en Zweden. Even verderop ligt een brug dus ik besluit daarheen te wandelen.
Het is even een geploeter om op de brug te geraken. Het lukt en zo ben ik dus vandaag tot in Zweden gewandeld (en weer terug)
Selfie in Zweden
Terug in Finland
Niet dat we deze nu snel nodig zullen hebben ...
Terug is langs dezelfde weg. Nu met de zon in het gezicht en de nodige problemen met mijn zonnebril. Door de kou bevriest je adem op de bril. Even opwarmen onder je jas en dan kan je daarna weer even verder tot het weer bevroren is.
Bij de lodge kan je in de jacuzzi gaan of en in de sauna.
Wie wilt kan na de sauna een duikje nemen in de rivier. Ze hebben een iglo gebouwd rond een gat in het ijs. In het gat hangt een motortje dat het water in beweging houdt anders zou het zo weer dicht gevroren zijn.
Ik wandel het hotel voorbij en loop nog wat verder langs de rivier. Het is bijna tijd voor de zonsondergang. Verderop zou er een pad door het bos naar de lodge terug gaan maar ik vind het niet. Geen risico's bij -16 °C en mooi langs dezelfde weg terug dan maar.
Eenmaal de zon achter de heuvel zit, neemt de temperatuur een duik. Ik begin kou te krijgen dus even binnen opwarmen. Het is ook al bijna tijd om te gaan eten. Ik krijg een Duitse tafelgenote. Wel fijn dat ik niet in mijn eentje moet eten.
We hebben net gedaan met eten als ik op de noorderlicht app zie dat er wel een kans op noorderlicht zou kunnen zijn. Een van de gidsen hier zegt dat het stilletjes aan het beginnen is. Dus snel naar de kamer om weer alle dikke kleren aan te doen. Ondertussen nog even bellen om het thuisfront op de hoogte te houden.
Het noorderlicht was er wel maar erg zwak. Met mijn fototoestel niet te fotograferen.
Dus heb ik er zo maar van genoten.
