Dag 4 : Harriniva Wilderness Hotel - Muonio

woensdag 7 maart 2018

Afgelopen nacht dook het kwik weer naar -30 °C.
Vanochtend is het ook nog erg koud. Rond 9 u is het -26 °C. Ik wilde de buurt rondom het hotel wat gaan verkennen. Eerst nog wat prutsen met de foto's en wachten tot de zon het buiten ietsje opwarmt.

Tegen 11 u is het een beetje opgewarmd. Het is nog maar -19 °C.
Dat is nog koud maar geloof me het verschil is enorm.

Tot mijn verbazing ligt er bij het hotel ook een iglo. Hier zijn 5 kamertjes in.
Waarom kon ik hier dan niet slapen? Wanneer ik hier later naar vraag bij de receptie, vertellen ze dat er 6 iglo's verhuurd zouden zijn en dus hadden ze iemand verhuisd naar Torassieppi. Waarom ik en niet mensen die met 2 in een iglo gingen overnachten? Euhm, ja niet over nagedacht.


Nu ik laat dit niet mijn vakantie beïnvloeden.

Er is de mogelijkheid hier om frisbee golf te spelen, al zal dat meer voor in de zomer zijn aan de hoeveelheid sneeuw te zien.


Bij het hotel horen ook enkele cottages/cabins. Deze staan echt vlak langs de rivier.


Waarschuwing : je moet oppassen om niet door het ijs te zakken.
Het bord zelf staat (nu ja, hangt is misschien beter) op de oever. De kegeltjes staan al op de rivier. Aan de rand loopt een pad (waarlangs ik al meermaals gewandeld ben). Soms wordt ook aan de rand het ijs omhooggeduwd, dan vullen ze het op/bedekken het met sneeuw en maken zo een hobbeltje.


Sightseeing - ze hangen dit achter een sneeuwscooter


Een originele Lapse hondenslee


De huistrollen (mythische wezens die in de bossen wonen)


Ik warm een beetje op tijdens de lunch.
Namiddag ga ik naar het stadje wandelen. Via de korte weg is dit 3 km maar ik ga langs de rivier daar heb je mooier zicht. Het is dan wel verder, zo'n 5.5 km.

De zon schijnt nog maar een beetje, er komen wolken aanzetten en temperatuur is -16.


Het eerste stuk heb ik al eerder gedaan tot aan de brug (grens met Zweden).
Je hoort het ijs echt kraken. Geen wonder dat ze afraden om over het ijs naar de overkant te gaan. Het water onder het ijs stroomt nog en dat duwt de ijsschotsen op elkaar.



Eenmaal voorbij de brug verbreedt de rivier.
Het is prachtig maar ook erg koud. Het waait hier en daardoor voelt het nog kouder aan.



Oh ja, voor de zekerheid heb ik ook mijn Here We Go app aangezet voor ik vertrok. Zo weet ik precies waar ik ben en kan ik ook zien waar de straten lopen. Wanneer ik dan de eerste huizen bereik, volg ik een pad gemaakt door sneeuwscooters van de rivier weg. Daar ben ik zeker dat ik nergens door het ijs of diep in de sneeuw ga zakken.

Het zonnetje wilt er niet meer doorkomen en het is echt bibberen.


In Muonio is niet zoveel te zien. Wel mooi is het houten kerkje.
Ik vind niet dadelijk een weg naar het kerkje toe. Een bordje met Kirkko ? Dat zal ik maar even volgen. Goed idee blijkt.


Daarna ga ik verder naar het centrum van Muonio. Centrum wilt dus zeggen 2 grote kruispunten en er zijn enkele winkels, een bank, tankstations en enkele restaurants.


Ik ga naar het Swiss Cafe Konditorei. Daar kan ik wat opwarmen. Mijn handen (vooral mijn duimen) en mijn benen zijn ijskoud. Voeten gaat wel.


Tijd voor een beloning.


Het is een erg gezellig cafeetje-restaurant-souvenir winkel. Ik ben er in goed gezelschap.



Aangezien ik het al zo koud had in het komen, durf ik niet goed ook nog te voet terug te gaan. Ik vraag waar ik een taxi kan vinden om me terug naar het hotel te brengen.
De uitbaters bellen die gewoon voor mij. Wachttijd is 30 minuten. Geen probleem voor mij, als ik maar veilig (lees: niet bevroren) terug geraak.
We slaan een erg aangenaam praatje. De dames zijn uit Zwitserland afkomstig. Ze zijn zo vriendelijk!
Dus ben je er ooit in de buurt ;) spring dan zeker eens binnen in het Swiss Cafe.

Ik ben hier zowat een uur geweest en op die tijd zijn de wolken wat verdwenen en krijgen we wat meer zon te zien. Op weg met de taxi naar het hotel zie ik een stukje regenboog rond de zon. Hum ? Een halo ? Bij het hotel aangekomen betaal ik de chauffeur en haast me dan naar de rivier.
Nog net op tijd om de halo te kunnen fotograferen.


Denise is ook buiten en ze wilt nog eens proberen om een zeepbel te laten bevriezen. Ze heeft een bellenblaas potje bij. In de juiste omstandigheden zouden op die bubbel dan ijskristallen moeten komen. Helaas lukt het niet helemaal. Vermoedelijk is het te koud, de bellen springen dadelijk stuk. Ook de vloeistof in het potje heeft het moeilijk bij nu -17 °C. Enkele bellen blijven even voor ze springen en die bevriezen dus wel een beetje. Ook al prachtig om te zien.
Ik begin weer erg koud te krijgen en ga naar binnen.

Edit 04.04.2018
Denise heeft enkele van haar foto's met me gedeeld om ze op deze blog te zetten.
De eerste is van de poging van vandaag.

© Denise Maria Brenner
De tweede is van enkele dagen geleden. Daar was het veel beter gelukt.

© Denise Maria Brenner
@Denise:
Vielen Dank, dass Sie mir erlauben, Ihre schönen Fotos in meinem Blog zu verwenden.

Ook deze avond dineer ik weer met Denise.
Rond 21u staat er normaal een sneeuwscootertocht op mijn programma. Het is een beetje aan het ijzelen en dus gaat de tocht niet door.

In de lobby kom ik Denise tegen. Morgen gaat zij terug naar huis. Tijd voor een bezoekje aan de bar van het hotel. Lekkere gin tonic bij een leuk praatje.

Simon en Tina komen ook nog de bar binnen en ik krijg een hoop fotografie tips van Simon.
Ik was mijn handleiding thuis vergeten maar geen probleem met een walking-manual in de buurt.