Dag 2 : Harriniva Wilderness Hotel - sneeuwscooter

maandag 5 maart 2018

Een ijskoude nacht, bijgevolg ook een ijskoude ochtend. Om 10u is het -18 °C, licht bewolkt en joehoe, het sneeuwt.

Voormiddag heb ik niets gepland dus trek ik erop uit voor een wandelingetje.
Het gaat weer langs de Muonio River en ik loop naar het husky kennel.



En ik doe enkele pogingen om de sneeuwvlokjes te fotograferen. Zo cool! Om ze te kunnen fotograferen heb ik mijn buitenste handschoen uitgedaan om iets contrast te hebben. De binnenste handschoenen blijven aan anders heb ik dadelijk geen vingers meer.



Even terug naar binnen om te lunchen en mij lekker warm in te pakken.
Namiddag om 13.30 staat er een panorama tocht met de sneeuwscooter op het programma. Ik ben hier wel zenuwachtig voor. Vorig jaar had ik Floor tot chauffeur gebombardeerd maar dit jaar zal ik zelf moeten rijden. Ik doe de trip samen met Simon en Tina, een koppel uit de UK.
Ironie: de instructiefilm wordt gegeven in de bar



Onze gids Joni en Simon spreken me nog wat moed in en dan zijn we weg. Joni neemt ons eerst mee op een vlak stuk op de rivier. Hij leert er ons 8jes rijden. Eerst ben ik enorm gespannen maar dan besef ik dat het best wel goed gaat en ben ik wat meer relax.

De rit gaat via speciale paadjes voor sneeuwscooters naar de top van een berg.
Het uitzicht is er prachtig. In de verte wat bewolking maar rondom ons goed zicht.





De weg terug mogen we kiezen : de gemakkelijke weg of de moeilijke. We kiezen voor de moeilijke weg. Deze gaat door het bos bijna recht naar beneden.
Wat een goede keuze, het is hier prachtig. Bumpy wel maar ik doe zoals de echten en ga dan even staande rijden, beter voor het zitvlak.

De sneeuw ligt hier veel losser en Simon crasht de scooter. Gelukkig zijn ze niet gekwetst en ook de scooter komt ongehavend uit de val.
Terwijl Joni en Simon de scooter uit de sneeuw bevrijden, ga ik wat foto's maken.




De bomen hier zijn in kandelaar vorm, hoog maar smal. Als er teveel sneeuw op ligt dan buigen ze gewoon maar ze breken niet af.


Volgende stopplaats is een schuilhut. Die vind je hier overal in de bossen.
Ideale plaats hier om een sneeuwengel te maken. Ah ja, nu heb ik de kans.



Tada ...

We zijn 3u onderweg geweest en hebben iets meer dan 30 km gereden.

Die sneeuwscootertocht is zo goed meegevallen. Ik vond het geweldig fijn.
Voor morgen heb ik al dadelijk een nieuwe tocht geboekt.

Voor deze avond heb ik met de Duitse Denise afgesproken om samen te gaan eten rond 19.30. Ik heb dus nog even tijd. Kan ik dus nog eens van de zonsondergang gaan genieten.
En ook vandaag stelt die niet teleur.



Vorig jaar in Zweden zag ik dit voor het eerst, een lichtkolom.
Is iets vrij speciaals en komt meestal bij erg koude temperaturen voor.


Het avondeten viel reuze mee. Denise was een aangename gesprekspartner vandaag.

Ik wil vroeg naar bed want rond 4u zou er kans op noorderlicht zijn. Maar ik word door de App gewekt om 23.45 omdat er noorderlicht te zien is. Snel (nu ja) in de warme kleren gesprongen en naar buiten. Er was wel wat meer te zien dan gisteren. Maar buiten was het -30 °C en mijn toestel haperde.
Jammer, geen foto's maar ik heb wel heel hard genoten.